Szkaplerz to widomy znak całkowitego oddania siebie Matce Bożej. Przyjęcie szkaplerza wyraża świadome "wzięcie Maryi do siebie", przyjęcie Jej macierzyńskiej miłości i otwarcie się na wszelkie łaski, jakie nam Bóg przez Jej pośrednictwo pragnie udzielać. Przyjmując szkaplerz nie tylko powierzamy się opiece Maryi, ale również wyrażamy pragnienie naśladowania jej życia. Upodobnienie do Maryi prowadzi nas do wrażliwości na potrzeby innych ludzi.
Odziani szkaplerzem stanowią jakby oczy, ręce i nogi Maryi, dzięki którym może Ona dotrzeć do wszystkich potrzebujących. Szkaplerz wyraża nadzieję na zbawienie wieczne. Maryja przychodzi nam z pomocą w walce wrogiem naszego zbawienia - Złym Duchem. Istnieje jeden zasadniczy warunek przyjęcia szkaplerza: niewymuszone, szczere i świadome pragnienie przyjęcia szkaplerza oraz zawierzenia siebie Maryi w tym znaku. Zawierzenie to obejmuje decyzję dzielenia z Maryją własnej codzienności i naśladowania Jej stylu życia. Przygotowanie do przyjęcia szkaplerza powinno wyrazić się odbyciem sakramentalnej spowiedzi, aby w czasie przyjmowania szkaplerza znajdować się w stanie łaski uświęcającej. Umożliwi to Maryi skuteczniejsze oddziaływanie i pomoc oddanemu Jej człowiekowi.
PRZYWILEJE SZKAPLERZNE
1. Szkaplerz gwarantuje szczególną opiekę Najświętszej Maryi Panny w trudnych sytuacjach i niebezpieczeństwach doczesnego życia.
2. W znaku szkaplerza Maryja obiecała szczęśliwą śmierć i zachowanie od wiecznego potępienia.
3. Przyjęcie szkaplerza włącza do rodziny zakonu karmelitańskiego. Jest to łaska dodatkowa dla praktykujących nabożeństwo; dzięki niej mają udział we wszystkich dobrach duchowych zakonu, to znaczy w odpustach, zasługach jego świętych i błogosławionych, Mszach świętych, modlitwach, umartwieniach, postach, itp..
4. Każdy kto pobożnie nosi szkaplerz i zachowuje czystość według stanu zostanie wybawiony z czyśćca w pierwszą sobotę po swojej śmierci.
OBOWIĄZKI NOSZĄCYCH SZKAPLERZ
1. Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
2. Nosić nieustannie Jej znak – szkaplerz.
3. Troszczyć się o dobro wszystkich ludzi.
4. Odmawiać naznaczoną modlitwę (Pod Twoją obronę, Zdrowaś Maryjo..)
Poświęcić i nałożyć szkaplerz może każdy kapłan karmelitański lub jakikolwiek kapłan diecezjalny i zakonny, byleby uczynił to zgodnie z ustanowioną przez Kościół święty formułą. Przyjęcie szkaplerza może mieć miejsce tylko raz. Pierwszy szkaplerz musi być wykonany z sukna. Potem może zostać zastąpiony medalikiem szkaplerznym. Po zniszczeniu pierwszego szkaplerza można nabyć kolejny i nałożyć go sobie samemu. Jeśli ktoś przyjąwszy szkaplerz, nie nosił go dłuższy czas czy to z zapomnienia, czy z niedbalstwa, czy też z powodu zagubienia go, nie musi na nowo przyjmować go z rąk kapłana. Wystarczy, gdy sam sobie go ponownie założy, żałując za zaniedbania i podejmując wymogi nabożeństwa. Gdyby ktoś odrzucił szkaplerz z pogardy, a zrozumiawszy, że źle uczynił, chciał powrócić do praktyki nabożeństwa, powinien ponownie otrzymać szkaplerz od kapłana. Stolica Święta nie widzi przeszkód, aby szkaplerzem odziewać również małe dzieci. Zaleca się jednak, aby były już w takim wieku, by mogły zrozumieć podstawowe prawdy wiary. Wiedząc, kim jest Maryja, owocniej będą mogły przyjąć dar Jej macierzyńskiej miłości. Księga Szkaplerzna to dokument świadczący o ludzkiej wierze w pośrednictwo Maryi. Wszyscy przyjmujący szkaplerz zachęcani są do pozostawienia w niej swych podstawowych danych: imię i nazwisko, wiek, miejsce zamieszkania.
Nasza parafialna Rodzina Szkaplerzna liczy 79 sióstr i braci. Spotykamy sie na wspólną modlitwę w pierwsze soboty miesiąca na Mszy świętej by uczcić Matkę Bożą i powierzyć jej siebie. Rodzina ma to do siebie, ze może sie powiększać. Zapraszamy wiec wszystkich, którzy pragną zawierzyć swoje życie Maryi i przyoblec sie w szkaplerz w pierwszą sobotę miesiąca.